تدوین برنامه تلفیقیِ روانی – آموزشی و تعیین اثربخشی آن بردرماندگی آموخته شده و مشکلات بین فردی دانش آموزان با ناتوانی های یادگیری

هدف پژوهش حاضر تعیین میزان تاثیر برنامه روانی- آموزشی بر درماندگی آموخته شده و مشکلات بین فردی دانش آموزان با ناتوانی های یادگیری بود. این مطالعه شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل ناهمسان است. نمونه پژوهش شامل 24 دانش آموز مبتلا به اختلال یادگیری در مراکز ناتوانی های یادگیری شهر همدان می باشدکه به صورت در دسترس انتخاب و بر اساس نوع اختلال و پایه تحصیلی در دو گروه دوازده نفره آزمایش و کنترل همتا شدند. برای جمع آوری داده های پژوهش از پرسشنامه تجدید نظرشده سبک اسناد کودکان (1996) و پرسشنامه سازگاری دانش آموزان سینها و سینگ (1993) استفاده شد. آموزش برنامه در 15 جلسه به مدت یک ماه برگزار شد. نتایج تحلیل کواریانس چند متغیره نشان داد که برنامه روانی- آموزشی بر درماندگی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری تاثیر معنی دار دارد (0/01>p و 62/18=f1,22 ). تحلیل هر یک از متغیرهای وابسته به تنهایی نیز با استفاده از تحلیل کواریانس یک راهه و با آلفای میزان شده بُنفرونی (005/0) نشان داد که دانش آموزان با ناتوانی یادگیری گروه آزمایش به صورت معنی داری میزان درماندگی آموخته شده و مشکلات بین فردی کمتری از گروه کنترل دارند. این نتایج می تواند پشتوانه ای برای کاربست مداخلات مبتنی بر جنبه های اجتماعی- هیجانی در کنار دوره های با محوریت مشکلات تحصیلی برای دانش آموزان با ناتوانی یادگیری باشد.